Alleen maar blije mensen
Met een volgeladen bus gaan we op pad.
Niet met netten maar met mensen dit keer.
Harrie en Elly voorin.
Kou hoeven we niet de lijden.
Bil aan bil zit ik met Hanneke, Marcella en Marjan op de achterbank.
En Henk… dit zit met Raaf en Suuz in de laadruimte.
De bus wordt geparkeerd bij de ijsbaan in Vorden.
Daar staan de schapen sinds dinsdag.
We halen een hek weg en maken het pad vrij.
De netten worden aan de kant gedaan en daar gaan ze.
Nee, nog niet de weg op.
Want terwijl zij hun buik vol eten in het naastgelegen weiland,
ruimen wij de netten op.
Ik loop naar de aanhanger en huh?!
Wow er staan al heel veel mensen langs de weg te wachten.
Een cameraman maakt zich klaar.
Harrie wordt geïnterviewd.
En ja…
Nu is iedereen klaar voor vertrek.
Raaf loopt met Marjan en Harrie voorop.
Dan 350 prachtige schapen.
En wij sluiten met Suuz deze rij.
Daar gaan we.
Met z’n allen te voet terug naar de kooi in Warnsveld.
We lopen het pad uit en slaan de hoek om.
Langs een basisschool.
Kinderen gillen en schreeuwen enthousiast.
Ze rennen met de schapen mee.
De schapen maken tempo.
Om ze bij te houden trek ik ook een sprintje.
Bij de supermarkt gaan wat schapen van de kudde weg.
Richting de ingang van de supermarkt.
Even snuffelen aan een vlek yoghurt op de grond.
En hup, weer achter de kudde aan.
Er zijn toeschouwers.
Heel veel enthousiaste toeschouwers.
Oog in oog staat een peuter met een schaap.
Een beetje spannend is het wel.
Maar oma lacht tevreden.
Auto’s worden omsingeld.
Mensen worden besnuffeld.
En van de klimop aan de schutting wordt heerlijk geknabbeld.
Er lopen mensen met ons mee.
Blije mensen staan buiten bij hun huis te kijken.
Op balkons.
In auto’s.
Winkeliers laten hun werk uit handen vallen en komen de straat op.
Zoveel blije mensen.
Fantastisch!
Weer gaan we een bocht om.
Een verzoekje dit keer.
We wandelen langs een verzorgingstehuis.
Mensen staan, goed ingepakt op straat.
Sommigen zitten in een rolstoel.
Achter de ramen nog meer mensen.
Ik zwaai.
Mijn hart maakt een sprongetje.
Ze zijn zo blij en dankbaar om de kudde te zien.
Wauw!
We vervolgen ons pad.
Het dorp zijn we inmiddels uit.
Oeps, we moeten een spoorlijn over.
Ook al weten we dat de volgende trein pas over 20 minuten komt…
Toch een beetje spannend.
We zijn erover.
Ingehouden adems laten zich ontsnappen.
Zo sjoksen we nog even verder.
Langs boerderijen en door het bos.
Zelfs paarden blijven nieuwsgierig stil staan om te kijken.
Brammetje loopt, eigenwijs als altijd, tussen de mensen achteraan.
Na ruim een uur te hebben gelopen gaat het hek open.
De schapen lopen het veld op en gaan meteen lekker eten.
We nemen een ziek schaap mee naar de kooi.
En met een tevreden kudde in de wei…
sluiten wij tevreden het hek.
Tijd voor een bakkie.