Er valt niks te lachen!
Voor restaurant de Boschwachter in Breda sta ik te wachten op mijn groep.
Iets verderop zit een oude dame op haar rollator.
Ze is dik ingepakt en rookt een sigaret.
Ik loop naar haar toe voor een praatje.
Ze zit al twintig minuten op de deeltaxi te wachten.
‘Wat brengt jou hier?’ vraagt ze.
‘Ik kom een lachwandeling geven,’ vertel ik.
‘Een nachtwandeling? Daar is het toch veel te vroeg voor?’
‘Nee, een lachwandeling,’ zeg ik met een giechel.
‘Nou er valt nog maar weinig te lachen!’ moppert ze.
Ze somt op waarom er weinig te lachen valt.
De energiecrisis.
Onderburen van haar appartement stoken niet waardoor zij het koud heeft.
Haar heup is gebroken.
De taxi laat haar lang wachten.
Oorlog in Oekraïne wat herinnering aan de 2e wereld oorlog omhoog haalt.
Ze kletst nog even verder en ik luister.
‘Zie maar dat er eigenlijk niks te lachen valt?!’ eindigt ze haar gemopper.
Ik leg kort uit wat we tijdens een lachworkshop of lachwandeling gaan doen.
Lachen zonder reden.
Want waarom zou je wachten op een reden om te lachen?
Met een ‘neplach’ lach je je problemen niet weg.
Je kunt je gevoel echter wel veranderen.
Het wordt lichter waardoor er meer ruimte is voor ontspanning.
Ik vertel over je brein foppen met lachgeluiden en doe wat oefeningen voor.
Aandachtig kijkt ze me aan.
Haar frons is veranderd in een brede grijns,
waarbij te zien is dat een tand, die er gisteren uitgevallen is, ontbreekt.
De lach staat haar prachtig.
M’n groep arriveert.
Haar houding is verandert en met een twinkel in de ogen kijkt ze ons aan.
We nemen afscheid van de 90 jarige dame.
‘haha heel veel lachplezier dames haha’
Heb je geen reden om te lachen? Lach dan zonder reden 🙂
