Monument van het jaar
Met m’n rugzak op loop ik het pad op.
Vier schapen kijken me nieuwsgierig aan vanuit de ziekenboeg.
Ik zwaai.
De honden rennen me tegemoet.
Een knuffel hier een knuffel daar.
En Kayla krijgt er eentje extra.
Ja, ja ook vandaag gaat het werk gewoon door.
Terwijl vandaag toch een beetje feestelijk is.
Felicitaties blijven komen.
Via de telefoon en social media.
Maar ook wordt hét krantenartikel langsgebracht.
Schaapskudde de Belhamel is namelijk bekroond
met de titel ‘Monument van het jaar’.
Door de wethouder is ook Harretje ‘gekroond’
Hij is nu een echte belhamel.
Terwijl Elly met de kudde richting de hei loopt
Horen we nog een enthousiast geblaf.
Hihi de honden vinden het zo fantastisch om mee te gaan.
Harrie maait met de bermmaaier ons pad.
Daar kunnen wij zometeen de netten gaan zetten.
Maar eerst halen Marian en ik wat netten binnen.
Ieuw!!
Een joekel van een wespenspin zit in het net.
Voordat we hem verjagen wordt een foto gemaakt.
Op Harrie’s hand
Want alleen zo kun je goed zien hoe groot ie is haha
Er is een overvloed aan spinnen
Marian veegt ze weg met een stokje
Zodat ik de netten in kan halen
Wat een lol 🙂
Nadat we op de hei een dagvak hebben opgeruimd
Rijden we met de kwetterkar weer richting de kooi.
Tijd voor een bakkie.
En kletspraat.
Met Raaf en Maus gaan we naar het veld.
Daar zetten we alvast een vak uit voor overmorgen.
Er wordt gemaaid, gesnoeid en gezweet.
De honden rollen door het hoge gras.
En oh ja, er worden netten gezet.
Marian en ik rijden een paar kilometer met de bus.
Om controle te doen bij de Solognoten.
Ze maken steeds makkelijker contact.
Zo leuk!
Ik loop naar de achterkant om het stroom er af te halen.
Het hele koppel loopt enthousiast achter me aan.
We voeren ze brok uit de hand en sommige krijgen een knuffel.
Oeps! De ram lijkt te willen bokken.
Op ooghoogte met een mens is toch wel intimiderend denk ik.
Snel kom ik omhoog.
Ja, nu komt ook hij een hapje eten.
De vier uit het ziekenboegje mogen weer terug naar de kudde.
Wat zullen ze blij zijn, zul je denken.
Maar ze ‘vangen’ blijkt een grote, zwetende uitdaging.
De bus parkeren we met open deuren voor het hekje.
Twee schapen in de bus.
De andere twee niet te vangen.
Oké, dan maar weer alle vier bij elkaar.
Nieuwe poging met brokken en netten.
Een half uur later zitten er drie in de bus.
Iedereen is overhit dus we besluiten de vierde even alleen achter te laten.
Na een kort ritje voegen we de schapen bij de kudde.
Bij terugkomst laten we de eigenwijze dame los.
Ze kan voor vandaag even bij het koppeltje achter de kooi.
Ook leuk haha
Alle honden krijgen een knuffel.
Harrie, Elly en Marian een zwaai.
Het was weer een mooie dag.
